profugus adj.
pro+2 FVG-,
that flees, fugitive, in flight
: milites profugi discedunt, S.:
domo, L.: currus, O.—
Wandering, nomad
: profugi Seythae, H.—
Banished, exiled
: Hannibal patriā, L.:
Troiani, qui profugi incertis sedibus vagabantur,
S.: fato, V.: classis, O.—As subst
m., a fugitive, exile
: profugo adfer opem, O.: regni, Ta.