rēctus adj. with comp. and sup.
P. of rego,
in a straight line, straight, upright, direct, undeviating
: rectā regione iter instituere,
L.: India, rectā regione spatiosa,
Cu.: hinc in pistrinum rectā proficisci
viā, T.: huc ex Africā
cursus, L.: lineae,
perpendicular
: saxa quae rectis lineis suos ordines servant,
horizontal
, Cs.: recto litore,
directly along the shore
, V.: ad Iberum iter, Cs.:
ne qua forent pedibus vestigia rectis, V.:
recto grassetur limite miles, O.: velut rectae acies concurrissent, i. e.
front to front
, L.: pugna,
regular
, L.: saxa,
steep
, L.: rectae prope rupes, L.:
truncus, O.: puella, H.: senectus, Iu.:
iterque Non agit in rectum,
directly forward
, O.: crus Rectius, H.:
longā trabe rectior exstet,
O.—Fig.,
direct, right, correct, proper, appropriate, befitting
: vobis mentes rectae quae stare solebant, Enn. ap.
C.: ut rectā viā rem
narret, T.: quae sint in artibus recta ac prava
diiudicare: est lex nihil aliud nisi recta ratio: rectum est gravitatem retinere:
nominibus rectis expendere nummos, i. e.
on good securities
, H.: si quid novisti rectius istis,
H.: rectissima studia.—
Morally right, just, conscientious, virtuous, upright
: a rectā conscientiā discedere: animus
secundis Temporibus dubiisque rectus, H.: Caesar: quid rectius fuerit, dicere non est necesse: ob rectissimum
facinus.