repudiō āvī, ātus, āre
repudium,
to cast off, put away, reject
: Repudiatus repetor, T.—
To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate
: sequestremne Plancium? respuerent aures . . .
repudiarent,
would scout
(the suggestion): consilium senatūs a re p.,
deprive the state of
, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis
repudiata: condicionem aequissimam: populi
R. gratiam, Cs.: consilium,
T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis
locis repudianda.