reticeō cuī, —, ēre
re-+taceo,
to be silent, keep silence
: nihil subterfugere reticendo: non placuit
reticere, S.: Ne retice, ne verere,
T.: interroganti senatori,
make no answer
, L.: loquenti,
O.—With acc,
to keep silent, keep secret, conceal
: nil reticuit, T.: vestrum errorem: quae audierat, S.: Multa
linguae reticenda modestae, O.