rīdiculus adj.
rideo,
exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious
: Hui, tam cito? ridiculum!
how comical!
T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me
admonere, T.: Ridiculus totas simul
absorbere placentas, H.—As subst
n., something laughable, a laughing matter, jest, joke
: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem,
ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit,
I had the fun to myself
, T.: materies omnis ridiculorum est in istis
vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.—
Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible
: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui
ridiculus minus illo (es)? H.: mus,
H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst
m.
: neque ridiculus esse Possum, etc.,
be a buffoon
, T.