previous next

rīdiculus adj.

rideo, exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious : Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke : quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself , T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible : insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m. : neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon , T.

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.

An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.

hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: