rītus ūs, m
RA-,
a form of religious observance, religious usage, ceremony, rite
: sacra diis aliis Albano ritu facit,
L.: quo haec privatim et publice modo rituque
fiant, discunto: morem ritūsque sacrorum Adiciam, V.: tempestates populi
R. ritibus consecratae: magico lustrari ritu, O.—
Habit, custom, usage, way, mode, manner
: Sabinae Gentis ritūs, O.:
in alienos ritūs verti, L.:
novo Sublime ritu moliar atrium,
in the new style
, H.— Abl
sing
. with gen,
after the usage of, in the manner of, in the fashion of, like
: pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt: pennae ritu
coepere volucrum Cingere latus, O.: Herculis
ritu petiisse laurum, H.: ritu quoque cincta
Dianae, O.