sēnsus ūs, m
SENT-,
a perceiving, observation
: utere igitur argumento tute ipse sensūs
tui,
accept a proof from your own experience
: oppidanos a sensu eius (operis) avertere,
Cu.—
A power of perceiving, perception, feeling, sensation, sense,
consciousness
: doloris: moriundi sensum celeritas abstulit: (Niobe)
posuit sensum, saxea facta, mali, O.—
A sense, special sense
: ut nec ullus sensus maneat: oculorum: neque oculis
neque auribus neque ullo sensu percipi: gustatus, qui est sensus maxime
voluptarius: sensūs in capite conlocati sunt.—
Feeling, sentiment, emotion, inclination, disposition
: ipse in commovendis iudicibus eis ipsis sensibus
permoveri: vestri sensūs ignarus: amandi . . . amoris: meus me sensus,
quanta vis fraterni sit amoris, admonet: erga nos sensus civium.—
An opinion, thought, sense, view, notion
: animi: sensus eius de re p.: dissidenti
sensūs suos aperire, N.: in
his ipsis rebus aliquem sensum habere.—
A habit of mind, mode of thinking, notion, taste
: volgaris popularisque: haec oratio longe a nostris
sensibus abhorrebat.—Esp., with
communis, a general mode of thinking, prevailing notion, common insight,
common sense
: id a consuetudine communis sensūs abhorrere:
quae versantur in sensu hominis communi: Communi sensu plane caret,
H.: quod in communibus hominum sensibus positum
est: ex communibus sensibus ducta oratio,
from the usual lines of thought
, Ta. —
Consciousness, sense, understanding
: a mero redeant in pectora sensūs,
O.: nisi si timor abstulit omnem Sensum
animumque, O.—
Sense, idea, meaning, signification
: testamenti, Ph.: verba, quibus voces
sensūsque notarent, H.: verbi, O.