silentium ī, n
silens,
a being still, keeping silence, noiselessness, stillness, silence
: auditus est magno silentio: nec longa silentia
feci,
kept silence
, O.: silentio facto,
silence obtained
, L.: silentium classico facere,
L.: pubes maestum silentium obtinuit,
L.: tenuere silentia cuncti, O.:
silentium imperare, Ta.: significare silentium,
to give a signal for silence
: Athenienses cum silentio auditi sunt,
L.: per silentium noctis, L.:
ut nulla fere pars orationis silentio praeteriretur, i.
e.
without applause
: silentio praeterire,
to pass over in silence
: de Partho silentium est,
nothing is said
: laudem eorum a silentio vindicare, i. e.
obscurity
: quam maximum silentium haberi iubet,
S.: diu maestum silentium tenuit,
prevailed
, L.: fer opem furtoque silentia deme,
i. e.
disclose
, O.—Of night,
stillness
,
silence
: silentio noctis egressus,
at the dead of night
, Cs.: vocem noctis silentio audisse,
L.: mediā nocte silentio
profectus, Cs.: mediae per muta silentia
noctis, O.—Of the country,
stillness, quietness
: nactus silentia ruris, O.: vastum,
solitude
, Ta.—In augury,
freedom from disturbance, faultlessness, perfectness
: id silentium dicimus in auspiciis, quod omni vitio
caret, etc.—
A standstill, cessation, repose, inaction, tranquillity
: perpetuum fori: vitam silentio transire,
S.: inter armatos, L.: idem praeturae tenor et silentium, Ta.
