sinō sīvī (siit, T.; sīstis, C.; subj. sieris, Pac. ap. C.; sīris, sirit, L.; pluperf. sīsset, L. sīssent, C., L.), situs, ere
1 SA-,
to let down, set, fix
; see 1 situs.—
To let, suffer, allow, permit, give leave, let be
: prohibes; leges sinunt: dum resque sinit, tua corrige
vota, O.: Nunc sinite,
forbear
, V.: Non est profecto; sine, i. e.
be quiet
, T.: non sivi accedere: neu reliquias meas sieris
divexarier: illa moneo longius progredi ne sinas: Medos equitare inultos,
H.: non caede perterrita sinit agmina,
suffers to be dismayed
, V.: his accusare eum per senatūs
auctoritatem non est situs: neque sinam, ut dicat, T.: nec dii siverint, ut, etc., Cu.: sine veniat,
let him come
, T.: sine vivat ineptus, H.:
sine sciam,
let me know
, L.: natura repugnat; Nec sinit
incipiat, O.: sinite arma viris,
leave arms to men
, V.: at id nos non sinemus,
T.: Non sinat hoc Aiax, O.: ne istuc Iuppiter sirit, urbem esse, etc., L.:
Sy
. sineres vero illum tuom Facere haec?
De
. sinerem illum?
would I let him?
T.: Sine me,
let me alone
, T.
