soleō —, itus, ēre,
to use, be wont, be accustomed
qui mentiri solet: ruri esse crebro soleo, T.: soliti
prandere, H.: id quod optimo cuique Athenis accidere
solitum est: volgo quod dici solet, T.: unde videri
Danaum solitae naves, V.: si (domus) alio domino solita
est frequentari.— Ellipt.: Sic soleo amicos (sc. beare), T.:
cum eum defenderit item, qui te solebat: Agedum, ut
soles, T.: quod prava ambitio solet, S.: quod in tali re solet, S.—To cohabit: cum alquā, Ct.