speciēs —, acc. em, abl. ē, f
SPEC-,
a sight, look, view, appearance, aspect, mien
: quae sensūs nostros specie primā
acerrime commovent: doloris speciem ferre: navium, Cs.:
hominum honestissima: ad speciem magnifico ornatu,
as to outward appearance
: speciem habere honesti,
the look of what is right
: turba maiorem quam pro numero speciem ferens,
Cu.—
A spectacle, sight, appearance
: ponite ante oculos miseram illam speciem.
—Fig.,
a mental appearance, idea, notion
: insidebat in eius mente species eloquentiae: viri
boni: Qui species alias veris scelerisque capiet, H.: inanīs species anxio animo figurare, Cu.—
A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color,
pretext
: formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt:
cuius rei species erat acceptio frumenti, S.: aliquam fraudi speciem iuris imponere, L.: similitudinem quandam gerebant speciemque sapientium: per speciem
celebrandarum cantu epularum, L.: haud dubio
in speciem consensu fit ad Poenos deditio,
as a pretence
, L.: ad speciem tabernaculis relictis,
Cs.—
A resemblance, likeness
; only in the phrase, in speciem,
after the manner, in the fashion, like
: Inque chori ludunt speciem, O.:
In montis speciem curvari, O.—
Show, ornament, display, splendor, beauty
: species eius (virtutis) et pulchritudo: praebere speciem
triumpho, L.: Ducit te species,
H.: speciem Saturnia vaccae probat,
O.: corporis, Cu.—
An appearance in sleep, vision, apparition
: repetit quietis Ipsa suae speciem, O.:
in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species
viri, etc., L.—
A likeness, image, statue
: ex aere vetus, Enn. ap. C.—
Reputation, honor
: populi
R.—
A particular sort, kind, quality, species
: (opp. genus).