suī (gen.), dat. sibi or sibī, acc. and abl. sē or (more emphatic) sēsē (strengthened sēpse for sē ipse, C.; sēmet, L., H.), sing. and plur, pron. of 3d pers.
suus.
I.I. Reflex.
A.A.
Himself, herself, itself, themselves
.—Referring to the grammatical subj
—Acc
., as direct obj: si is posset ab eā
sese avellere, T.: per eos, ne causam
diceret, se eripuit, Cs.: homo se erexit: se
a Gallis auro redemisse, L.: se
gerere,
to behave
: ipse enim se quisque diligit: se ipsum
conligere.—With
gerundive
: ne sui in perpetuum liberandi occasio,
Cs.: sui conservandi causā profugere: is sibi
legationem ad civitates suscepit, Cs.: propositā sibi morte: Medus infestus sibi, H.:
tantos sibi spiritūs sumpserat,
Cs.: inimicus ipse sibi putandus
est.—Gen
obj.
: amans sui virtus: dux oblitus sui: potens sui,
H.: caecus amor sui, H.: facultatem sui insequendi ademerat,
Cs.—Acc. or abl., with
praepp.
: ducit secum virginem, T.: pro se quisque sedulo Faciebant,
each one singly
, T.: cum pro se quisque tenderent ad
portas, L.: equitatum ante se mittit,
Cs.: litterae ad se ab amico missae: exercitus,
quantum in se fuit, etc., L.—Referring to a logical
subject
.—To a
definite subject
: multis illi in urbibus reficiendi se et curandi potestas
fuit: Faustulo spes fuerat regiam stirpem apud se educari, L.:
invenere oppidanos vim hostium ab se arcentes,
L.—To an
indefinite subject, oneself
: deforme est de se ipsum praedicare: ut, quanti quisque se
ipse faciat, tanti fiat ab amicis.—
B.B. In dependent clauses, as
pers. pron
. 3
d pers
., with reflex. reference,
him, her, it, them, he, she, they
.—In gen., referring to the grammatical
subject
of the principal clause: impetrat a senatu, ut dies sibi prorogaretur: Ubii
legatos mittunt, qui doceant . . . neque ab se fidem laesam, Cs.: in urbibus, quae ad se defecerant, praesidia imposuit,
S.— Referring to a logical
subject
: a regibus litterae, quibus mihi gratias agant, quod se
reges appellaverim: cum legati ad eum venissent oratum, ut sibi
ignosceret, Cs.—In
orat. obliquā
, referring to the person whose words are reported: nuntium mittit . . . sese
diutius sustinere non posse, Cs.: non sese Gallis, sed
Gallos sibi bellum intulisse, Cs.: dato
responso (a Thyrreensibus), nullam se novam societatem accepturos,
L.—In subordinate clauses, with
subjunct.
: qui abs te taciti requirunt, cur sibi hoc oneris
imposueris: conclamavit, quid ad se venirent?
Cs.: multa pollicens, si se conservasset,
N.—With subj. (sub-oblique), expressing the view
of the reported speaker: Caesarem iniuriam facere, qui vectigalia sibi deteriora
faceret, Cs.: quod nec paratus . . . obsecutus esset,
credidissetque, cum se vidissent Aetoli, omnia, etc., L.
—Instead of the proper case of is or ipse (to suggest the point of view of the
person referred to): Unum hoc scio, esse meritam, ut memor esses sui, T.:
quem Caesar, ut erat de se meritus, donatum
pronuntiavit, Cs.: statuit urbīs, quae
. . . adversum se opportunissimae erant, circumvenire, S.:
centum boves militibus dono dedit, qui secum fuerant,
L.—
C..C. Idiomatic uses, with
ad or apud, to one's house, at home
: qui a me petierit ut secum et apud se essem cottidie: Num
tibi videtur esse apud sese?
in his senses
, T.—Dat
pleonast
., of the person interested,
for himself
: quid sibi hic vestitus quaerit?
T.: mirantes, quid sibi vellet,
L.— Colloq., with
suus
(old): Suo sibi gladio hunc iugulo,
his very own
, T.—
II.II. As pron
recipr., each other, one another
: nuntiatum . . . patres ac plebem in semet ipsos
versos, L.; usu. in the phrase, inter se,
one another, each other, mutually, reciprocally
: video eos inter se amare, T.: neque solum colent inter se ac diligent: ut neque inter se contingant
trabes, Cs.: adhaesiones atomorum inter se:
collīs duos propinquos inter se occupat, S.
