suppeditō āvī, ātus, āre, freq.
sub+pes,
to give in abundance, furnish bountifully, provide, supply freely
: illi sumptibus, T.: quod Ciceroni suppeditas, gratum: sumptum a sociis: tributo sumptūs
suppeditari, L.: omissis his rebus quibus
nos suppeditamur, eget ille: multa ad luxuriam invitamenta: fabulas poëtis:
tibi frumentum: ipsis pecuniam, N.: suppeditabit nobis Atticus noster e thensauris suis quos et quantos viros!: quod
(res) curae tibi est, ut ei (Ciceroni) suppeditetur ad usum copiose.—
To be fully supplied, be present in abundance, be at hand, be in store, abound,
be available
: facile suppeditat omnis ornatus dicendi: undique mihi
suppeditat quod pro M. Scauro dicam: quod multitudo suppeditabat,
L.: si vita suppeditasset, i. e.
if he had lived
: nec consilium, nec oratio suppeditat, i. e.
I have neither ideas nor words
, L.: Ut tuo amori suppeditare possint sine sumptu
tuo Omnia haec, T.—
To be enough, suffice, avail
: parare ea, quae suppeditent ad cultum: vix in
fundamenta, L.
