turbidus adj. with comp. and sup.
turba,
full of confusion, wild, confused, disordered
: tempestas: Tempestas telorum, V.:
Auster, H.: scaturiges, L.: coma,
dishevelled
, O.—Of liquids,
troubled, thick, muddy, turbid
: aqua: Turbidus caeno gurges,
V.—Fig.,
troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent,
vehement
: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum
motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns,
in confusion
, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari,
O.— As subst
n.
: turbidissima sapienter ferre,
the most troubled circumstances
: in turbido,
in troubled times
, L.—Acc
adverb.
: mens turbidum Laetatur,
confusedly
, H.