uter utra, utrum, gen. utrīus (rarely utrius, H.), dat. utrī, pron.
I.I. Interrogative,
which of two, which, whether
: uter nostrum popularis est? tune an ego?:
uter est insanior horum, H.: utra igitur causa
popularis debet videri?: ab utro (insidiae) factae sint, incertum est: quod utri
nostrum sanctius sit, iam pridem sentis, L.: utrius horum Verba probes et facta, doce, H.:
Elige, utrum facias, O.: ita ut oculis, in utram partem fluat (flumen), iudicari non
possit, Cs.—Plur., of two collections or
sets: sed utros eius habueris libros—duo enim sunt corpora—an
utrosque, nescio: utrum de his potius, dubitasset aliquis, quin alterum,
nemo.—Repeated,
which of two . . . the other
: ut nihil iam aliud quaerere debeatis, nisi uter utri
insidias fecerit: scire de filiis tuis, uter ab utro petitus fraude et
insidiis esset, L.: Ambigitur uter utro sit
prior, H.—Strengthened by
ne
: uterne Ad casūs dubios fidet sibi certius,
hic qui . . . An qui, etc., H.—
II.II. Indefinite,
whichsoever of the two, whichever one, the one which
: herum utro uti nolumus, altero est utendum,
i. e.
if either of these does not suit us, we must appeal to the other
: utrum enim horum dixeris, in eo culpa et
crimen haerebit: utri eorum dedicatio iussu populi data esset, eum praeesse annonae,
L.: uter aedilis fueritve Vestrum praetor, is
sacer esto, H.—
Either of the two, one or the other, one
: omnium controversiarum, quae essent inter aratorem et
decumanum, si uter velit, edicit se recuperatores daturum.
