vānus adj. with comp. and (late) sup.
VAC-, containing nothing, empty, void, vacant: illos seges vanis elusit avenis, V.: vanior iam erat hostium acies, L.: acies, i. e. weak, Cu.: Num vanae redeat sanguis imagini! unsubstantial, H.—Fig., empty, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain: falsum aut vanum aut finctum (opp. vera), T.: oratio: verba, O.: armorum agitatio, L.: metus, H.: Spes, O.: ira, L.: pugna effectu quam conatibus vanior, L.—Vainglorious, ostentatious, boastful, vain: ingenio, L.—False, lying, deceptive, delusive, untrustworthy: vanus et perfidiosus et impius: vanus mendaxque, V.: non vani senes, i. e. veracious, O.: oratio: ingenium dictatoris, weak, wavering, L.: aut ego (i. e. Iuno) veri Vana feror, V.: vanissimi cuiusque ludibrium, Cu.