ventus ī, m
cf. vannus, wind: (aër) effluens huc et illuc ventos efficit: qui (divi) simul Stravere ventos, H.: remissior, Cs.: prosper, L.: Corus, Cs.—Prov.: Verba dat in ventos, i. e. talks in vain, O.: tristitiam et metūs Tradam ventis, i. e. will throw from me, H.: ventis verba dedisti, hast thrown thy promise to the winds, O.: nec ferre videt sua gaudia ventos, V.—Fig., a wind: quicumque venti erunt, i. e. whatever circumstances may arise: alios ego vidi ventos, i. e. times of trouble: cuius nunc venti valde sunt secundi, i. e. who is now on the high tide of prosperity: vento aliquo in optimum quemque excitato, by raising a storm: ventum popularem esse quaesitum, i. e. popular favor.
