vindicta ae, f
vindico, a rod, a touch of which in the presence of a magistrate was the ceremony of manumission, liberating-rod, manumissionstaff: vindictā liberatus, L.: vindictā liber factus: quem ter vindicta quaterque Inposita haud umquam formidine privet, H.: vindictae quisque favete suae, i. e. his own champion, O.—A means of asserting, vindication, protection, defence: libertatis, L.: mors, inquit, una vindicta est, L.: legis severae, O.—Vengeance, revenge, satisfaction, redress: facilis vindicta est mihi, Ph.: gravior quam iniuria, Iu.: legis severae, O.