1.his, her, their own (suus), referring to subject of sentence or clause, but v. P. 9.105 (cf. “ὅς”.) “αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν᾽ ἑᾷ κεφαλᾷ” O. 6.60 “κᾶδός τε τιμάσαις ἑόν” (“νέον” coni. Bergk) O. 7.5 “ἐκέλευσεν — νεῦσαι, — μιν” (= “Ῥόδον”) — “ἑᾷ κεφαλᾷ ἐξοπίσω γέρας ἔσσεσθαι” O. 7.67 “ἴδε — βαθὺν εἰς ὀχετὸν ἄτας ἵζοισαν ἑὰν πόλιν” O. 10.38 “ἔπραξε δεσμὸν ἑὸν ὄλεθρον” P. 2.41 “ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ” P. 2.91 ““κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι Φρίξος”” P. 4.159 “μή τινα — τὰν ἀκίνδυνον παρὰ ματρὶ μένειν αἰῶνα πέσσοντ̓, ἀλλ᾽ ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις” P. 4.187 “ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον” (sc. “δρῦς”) P. 4.269 “τὸν δὲ Κένταυρος ζαμενὴς — μῆτιν ἑὰν εὐθὺς ἀμείβετο” P. 9.38 “ἐμὲ δ᾽ οὖν τις ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος αὖτις ἐγεῖραι καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων” (Mosch. met. gr.: “τεῶν” codd., unde “καὶ τεῶν δόξαν παλαιὰν προγόνων” coni. Bergk) P. 9.105 “δισσαῖσι δοιοὺς αὐχένων μάρψαις ἀφύκτοις χερσὶν ἑαῖς ὄφιας” N. 1.45 “ἴχνεσιν ἐν Πραξιδάμαντος ἑὸν πόδα νέμων” N. 6.15 [“ἑᾷ” coni. Hermann: “ἐμᾷ” codd., “Σ.” N. 7.85] “τίς ἄρ᾽ ἐσλὸν Τήλεφον τρῶσεν ἑῷ δορὶ”; I. 5.42 “ξυνὸν ἄστει κόσμον ἑῷ προσάγων” I. 6.69 “ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν” I. 8.29 “τέρας δ᾽ ἑὸν εἶπέν σφι” i. e. that had happened to him “Πα. 4. 39. ἑάν τ᾽ ἔφανεν φυάν ” Pae. 20.12 “ πρό]θυρον ἑόν Πα.” 22. 16. “ἑ]άν” (cf. v. 20 ubi “ἑάν” del. Snell: “ἑ]άν” e “Σ” G-H supp.) “Δ. 1. 34. ]πατρὸς ἑοῖο”[ ?fr. 335. 8.
ἑός (“ἑοῖο, ἑῷ, ἑόν; ἑῶν”: “ἑᾶς, ἑᾷ, ἑάν; ἑαῖς”: “ἑόν” acc.)