a. lit., lie “ὅς τ᾽ ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ κεῖται, θεῶν πολέμιος, Τυφὼς” P. 1.15 “κεῖτο γὰρ ἐν λόχμᾳ” (sc. “τὸ δέρμα λαμπρόν”) P. 4.244 “πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι δίχα κεῖται θανών” P. 5.93 “σάματι, πατροπάτωρ ἔνθα οἱ Σπαρτῶν ξένος κεῖτο” P. 9.83 “ἐν Πυθίοισι δὲ δαπέδοις κεῖται” (sc. “Νεοπτόλεμος”) N. 7.35 “νεκρὸν ἵππον στυγέοισι — κείμενον ἐν φάει” (Wil.: “κτάμενον” codd.) fr. 203. 2. “ὄπισθεν δὲ κεῖμαι θρασειᾶν ἀλωπέκων ξανθὸς λέων” fr. 237.
b. met., be established, ordained “τὰ δ᾽ οὐκ ἐπ̓ ἀνδράσι κεῖται. δαίμων δὲ παρίσχει”” P. 8.76 “ἐν δ᾽ ἀγαθοῖσι κεῖται πατρώιαι κεδναὶ πολίων κυβερνάσιες” (“κεῖνται” v. l., cf. Wackernagel, Sprachl. Untersuch. zu Hom., 97^{1}) P. 10.71 “ἐφ᾽ ἑκάστῳ ἔργματι κεῖτο τέλος” I. 1.27 “τὶν δ᾽ ἐν Ἰσθμῷ διπλόα θάλλοις᾿” “ἀρετά, Φυλακίδα, κεῖται” (“Φυλακίδ᾽ ἄγκειται” e “Σ” Maas) I. 5.18
