a. hymn c. acc. “κελαδεῖν Κρόνου παῖδ̓” O. 1.9 “τίνα θεόν, τίν᾽ ἥρωα τίνα δ̓ ἄνδρα κελαδήσομεν”; O. 2.2 “ὄτρυνον νῦν ἑταίρους — πρῶτον μὲν Ἥραν Παρθενίαν κελαδῆσαι” O. 6.88 “ὄφρα Θέμιν ἱερὰν Πυθῶνά τε καὶ ὀρθοδίκαν γᾶς ὀμφαλὸν κελαδήσετ̓” (Heyne: “κελαδῆτε” codd.) P. 11.10 “εὔχομαι ταύταν ἀρετὰν κελαδῆσαι σὺν Χαρίτεσσιν” N. 9.54 c. dupl. acc., “καί νυν ἐπωνυμίαν χάριν νίκας ἀγερώχου κελαδησόμεθα βροντὰν” (cf. P. 11.10: i. e. as a victory blessing. v. “ἐπωνύμιος”) O. 10.79 “ἄμμι δ᾽ ἔοικε Κρόνου σεισίχθον̓ υἱὸν γείτον̓ ἀμειβομένοις εὐεργέταν ἁρμάτων ἱπποδρόμιον κελαδῆσαι” I. 1.54
c. c. cogn. acc., sing “κόσμον ἐπὶ στεφάνῳ χρυσέας ἐλαίας ἁδυμελῆ κελαδήσω” O. 11.14 “Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων” P. 1.58 “θαμά κε, τῷδε μέλει κλιθείς, ὕμνον κελάδησε καλλίνικον” (“υἱὸν” coni. Bergk) N. 4.16 “πολλὰ μὲν ἀρτιεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ᾽ ἔχει περὶ κείνων κελαδέσαι” (Br. Keil: v. E. Fränkel, K. Z., 1909, 258; Schwyz., 1. 753: “κελαδῆσαι” codd.: “κελαδέμεν” Er. Schmid) I. 5.48 “ἔσσυταί τε Μοισαῖον ἅρμα Νικοκλέος μνᾶμα πυγμάχου κελαδῆσαι” I. 8.62 “παρθένοι χαλκέᾳ κελαδ[έον]τι γλυκὺν αὐδᾷ [τρόπ]ον ” Pae. 2.101 “ κελ]άδησαν αὐδάν ” Pae. 7.17 “ κελαδ[ήσαθ̓ — ὕμ]νους” (supp. Snell e v. l. ap. “Σ.”) “Πα.” 7B. 10. “ὄ]ρθιον ἰάλεμ[ον — ]κελαδησατ[ Θρ.” 5a. 3 = b. 7.
