ἁνδάνω (ϝανδάνω, (ς)ϝηδύς), ipf. ἑήνδανε,
ἥνδανε, perf. part. ἑα_δότα,
aor. εὔαδε (ἔϝαδε) and ἅδε: be
acceptable, please, τινί, often
w. θυ_μῷ added; impers., or with a thing
as subj., δίχα δέ σφισιν ἥνδανε
βουλή,
Od. 3.150, τοῖσι
δὲ πᾶσιν ἑα_δότα μῦθον ἔειπεν, Od. 18.422.