ἄχος , εος (root ἀχ): anguish,
distress, for oneself or for another (τινός), pl. ἄχεα,
woes;
ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχος σέθεν ἔσσεται, ὦ
Μενέλα_ε, | αἴ κε
θάνῃς, Il. 4.169; so
ἄχος γένετό τινι, ἀμφεχύθη, εἷλεν,
ἔλαβέ τινα, θυ_μὸν ἵκα_νεν, etc.; ἔχω ἄχἐ ἄκριτα θυ_μῷ,
Il. 3.412, Ζ
413, Od.
19.167.