ἀφ-αμαρτάνω , only aor. 2
ἀφάμαρτε and ἀπήμβροτε: miss (fail to hit),
lose;
καὶ βάλεν, οὐδ᾽ ἀφάμαρτε,
Il. 11.350;
ἐμοἰ δέ κε κέρδιον εἴη | σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δυ?μεναι,
‘bereft’ of thee, Il.
6.411.