ἀλέομαι, ἀλεύομαι (ἀλέϝομαι), aor. ἠλεύατο, ἀλεύατο, -ντο, opt. ἀλέαιτο, imp. ἄλευαι,
ἀλέασθε, inf. ἀλέασθαι,
part. ἀλευάμενος (subj. ἀλέϝηται, ἀλεϝώμεθα, aor. or pres.):
shun, avoid, flee from, flee; abs., and freq. τί, rarely τινά
(θεούς, ‘shun their
wrath,’ Od. 9.274); also w.
inf.