ἀπειλέω , fut. -ήσω, ipf. du. ἀπειλήτην: threaten, menace;
τινί, regularly foll. by fut. inf.;
γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι
ἀπειλεῖς, Il. 1.161; freq.
w. cognate acc., ἀπειλα?ς,
Il. 16.201;
μῦθον, Il. 1.388; less
specifically, ‘boast,’ Il. 8.150 (foll. by εἶναι),
Od. 8.383;
‘vow,’ ‘promise,’ Il. 23.863, 872.