ἐφ-έπω , ipf. ἔφεπε, iter. ἐφέπεσκον, fut. ἐφέψεις,
aor. ἐπέσπον, opt. ἐπίσποι, inf. ἐπισπεῖν,
mid. aor. inf. ἐπισπέσθαι, part. -όμενος: I. act., follow up,
pursue, and seemingly causative, Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους, ‘urge
on against,’ Il. 16.724
; ὣς τοὺς Ἀτρείδης ἔφεπε,
‘followed up,’ ‘pursued,’
Il. 11.177; (κυνηγέται) κορυφα?ς ὀρέων
ἐφέποντες, ‘pushing to,’ Od. 9.121
; ὑσμι?νης στόμα, ‘move
over,’ Il. 20.359, Il. 11.496; freq. met., θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν,
‘meet’ one's fate; so οἶτον,
ὀλέθριον or αἴσιμον ἦμαρ,
Od. 3.134, Τ
294, Il.
21.100.—II. mid., follow close;
τινί,
Il. 13.495;
ποσίν, ‘in running,’ Il. 14.521; met., ἐπισπόμενοι μένει σφῷ, θεοῦ ὀμφῇ, ξ 262, Od. 3.215.