ἐμ-φύω , aor. ἐνέφυ_σε, perf. 3 pl. ἐμπεφύα_σι, part. fem. ἐμπεφυυι<*>῀α: trans. (aor. 1 act.),
implant, metaph., θεός μοι ἐν
φρεσὶν οἴμα_ς, Od.
22.348; intrans., grow in or
upon, τρίχες κρα_νίῳ,
Il. 8.84; fig., ἐμπεφυυῖα, ‘clinging closely,’ Il. 1.513.