τέρπω , ipf. ἔτερπον, τέρπε, mid. fut. τέρψομαι, aor. 1 part. τερψάμενος, aor. 2 red. τεταρπόμην, subj. ταρπώμεθα,
red. τεταρπώμεσθα, part. τεταρπόμενος, pass. aor. ἐτέρφθην, ἐτάρφθην, aor. 2 ἐτάρπην, 3 pl. ἔτερφθεν, τάρφθεν,
τάρπησαν, subj. τραπείομεν: I.
act., delight, cheer;
τινὰ λόγοις, θυ_μὸν φόρμιγγι,
ἀείδων,
Il. 15.393, Il. 9.189, Od. 1.107, Od. 17.385;
ἀκαχημένον, Il.
19.312.—II. mid. and pass., enjoy oneself,
take pleasure in, rejoice;
τινί. Also τινός, enjoy; fig., γόοιο, ‘have one's fill’ of
lamentation, Il. 23.10, Od. 11.212. The form τραπείομεν = τερφθῶμεν occurs
Il. 3.441, Il. 14.314, Od.
8.292.