IX
[9arg] “Peposci” et “memordi,” “pepugi” et “spepondi” et “cecurri” plerosque veterum dixisse, non, uti postea receptum est dicere, per a aut per u litteram in prima syllaba positam, atque id eos Graecae rationis exemplo dixisse; praeterea notatum quod viri non indocti neque ignobiles a verbo “descendo” non “descendi,” sed “descendidi” dixerunt.“POPOSCI,” “momordi,” “pupugi,” “cucurri” probabiliter dici videtur atque ita nunc omnes ferme doctiores hisce verbis utuntur. [2] Sed Q. Ennius in Saturis “memorderit” dixit per e litteram, non “momorderit:”
Meum (inquit) nón est, ac si mé canis memórderit.[3] Item Laberius in Gallis:
De íntegro património meo céntum milia númmum[4] Item idem Laberius in Coloratore:
Memórdi.
Itáque leni pruná percoctus símul sub dentes Múlieris[p. 46] [5] Item P. Nigidius De Animalibus libro II.: “Ut serpens si memordit, gallina diligitur et opponitur.” [6] Item Plautus in Aulularia:
Veni, bis, ter memórdit.
Ut ádmemordit hóminem.[7] Sed idem Plautus in Trigeminis neque “praememordisse” neque “praemomordisse” dicit, sed “praemorsisse”:
Nisi fugissem (inquit) in 1 médium, credo, praémorsisset.[8] Item Atta in Conciliatrice:
Ursum sé memordisse aútumat.[9] “Peposci” quoque, non “poposci,” Valerius Antias libro Annalium XLV. scriptum reliquit: “Denique Licinius tribunus plebi perduellionis ei diem dixit et comitiis diem a M. Marcio praetore peposcit.” “Pepugero” aeque Atta in Aedilicia dicit: [10]
Sed sí pepugero, métuet.[11] Aelium quoque Tuberonem libro Ad C. Oppium scripto “occecurrit” dixisse, Probus adnotavit et haec eius verba apposuit: “Si generalis species occecurrerit.” [12] Idem Probus Valerium Antiatem libro Historiarum XXII. “speponderant” scripsisse annotavit verbaque eius haec posuit: “Tiberius [p. 48] Gracchus, qui quaestor C. Mancino in Hispania fuerat, et ceteri qui pacem speponderant.” [13] Ratio autem istarum dictionum haec esse videri potest: quoniam Graeci in quadam specie praeteriti temporis, quod παρακείμενον appellant, secundam verbi litteram in e plerumque vertunt, ut γράφω γέγραφα, ποιῶ πεποίηκα, λαλῶ λελάληκα, κρατῶ κεκράτηκα, λούω λέλουκα, sic igitur mordeo “memordi,” posco “peposci,” [14] tendo “tetendi,” tango “tetigi,” pungo “pepugi,” curro “cecurri,” tollo “tetuli,” spondeo “spepondi” facit. [15] Sic M. Tullius et C. Caesar “mordeo memordi,” “pungo pepugi,” “spondeo spepondi” dixerunt. Praeterea inveni, a verbo “scindo” simili ratione non “sciderat,” [16] sed “sciciderat,” dictum esse. L. Accius in Sotadicorum libro I. “sciciderat” dicit. Verba haec sunt:
Num érgo aquila ita, ut hi praedicánt, sciciderat Péctus?[17] Ennius quoque in Melanippa:
cum saxum scíciderit.... Valerius Antias in libro Historiarum LXXV. verba haec scripsit: “Deinde funere locato ad forum descendidit.” [18] Laberius quoque in Catulario ita scripsit:
2
égo mirabar, quómodo mammae mihi[p. 50]
Déscendiderant 3 * * *
