ά Ἐλεγεῖα καὶ Ἔπη
“π. συμποσιάρχου: ... παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως οἵ τε παίζοντες ἁμωσγέπως σπουδῆς τινος ἔχωνται καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντες ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντες ἐγγύθεν εἰς γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντες. ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸς πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν:
” Plut. Qu. Conv. i. 4.3ὡς ἀν᾽ ἐχινόποδας καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν
φύονται μαλάκων ἄνθεα λευκοΐων.
CURFRAG.adespota-002.1
“κακόν γε θνητοῖς τὸ νέον: διὰ τὴν προπέτειαν κακὸν τὸ νέον:
” Sch. Eur. Andr. 184ἡ νεότης ἀσύφηλος ἀεὶ θνητοῖσι τέτυκται:
εἰ δὲ δίκην βλάπτοι, πουλὺ χερειοτέρη.
CURFRAG.adespota-002.2
“τί οὖν; ἆρά γ᾽ ἡμεῖς διὰ τοὺ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα, οὐδ᾽ ἐπιλογίσασθαι ὅτι ‘πλείη μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα’ καὶ τὰ
” Plut. Cons. Ap. 26τοιάδε τοι θνητοῖσι κάκ᾽ ἔλλαχεν, ἀμφί τε κῆρες
εἰλεῦνται, κενέη δ᾽ εἴσδυσις οὐδ᾽ ἀθέρι.
CURFRAG.adespota-002.3
“τὸ νηΰς ἢ γρηΐς διῃρημένον κατὰ τοὺς Ἴωνας οὐκ ἐκλίθη, τὴν δὲ αἰτιατικὴν καὶ κλητικὴν ἔχει:
” Hdn. Gram. Gr.2. 645.29Θριαί, ταὶ τὴν γρηῢν ἐπιπνείουσι κορώνην
CURFRAG.adespota-002.4
“οὕτως ἀδελφῶν ὁμοφροσύνῃ καὶ γένος καὶ οἶκος ὑγιαίνει καὶ τέθηλε, καὶ φίλοι καὶ συνήθεις ὥσπερ ἐμμελὴς χορὸς οὐδὲν οὔτε πράσσουσιν ἐναντίον οὔτε λέγουσιν οὔτε φρονοῦσιν:
” Plut. Frat. Am.2ἐν δὲ διχοστασίῃ καὶ ὁ πάγκακος ἔμμορε τιμῆς.
CURFRAG.adespota-002.5
“Ἀποφ. 9 εἰ ποιητής τις οὕτως ἀπεφήνατο:
” Chrys.οὔ μοι ἔτ᾽ εὐκελάδων ὕμνων μέλει, οὐδ᾽ ἔτι μολπῆς.
CURFRAG.adespota-002.6
“καὶ ὥσπερ αἱ πόλεις ἀλλήλαις φίλαι, οὕτω καὶ οἱ πολῖται: καὶ ὁμοίως:
” Arist. Eth. Eud. 1242 b. 25οὐκέτι γιγνῴσκουσιν Ἀθηναῖοι Μεγαρῆας.
CURFRAG.adespota-002.7
“Λυγκεὺς δ᾽ ὁ Σάμιος ὁ Θεοφράστου μὲν μαθητής, Δούριδος δὲ ἀδελφὸς τοῦ τὰς ἱστορίας γράψαντος καὶ τυραννεύσαντος τῆς πατρίδος, ἐν τοῖς Ἀποφθέγμασιν: Δωρίωνι τῷ αὐλητῇ φάσκοντός τινος ἀγαθὸν ἰχθὺν εἶναι βατίδα, ‘ὥσπερ ἂν εἴ τις’ ἔφη ‘ἑφθὸν τρίβωνα ἐσθίοι’ ... οὐκ ἀνοήσας γε τοῦτο φήσας ὁ αὐλητής: λόγος παλαιὸς ὡς ὅτι:
” Ath. 8. 337dἀνδρὶ μὲν αὐλητῆρι θεοὶ νόον εἰ καὶ ἔφυσαν.1
ἀλλ ἅμα τῷ φυσῆν χὠ νόος ἐκπέταται.
CURFRAG.adespota-002.8
“ἔστι μὲν γὰρ ὅτε καὶ ταὐτόματον ἀντέπραξε ταῖς ἐπιβολαῖς τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἔστιν δ᾽ ὅτε πάλιν κατὰ τὴν παροιμίαν:
” Polyb. 15. 16ἐσθλὸς ἐὼν ἄλλου κρείττονος ἀντέτυχεν.
CURFRAG.adespota-002.9
“π. τόλμης:
” Stob. Fl. 51.8τόλμα δή, κἄν τι τρηχὺ νέμωσι θεοί.
CURFRAG.adespota-002.10
“λέγεται δὲ καὶ κρέσσων μὴ πλεονάζοντος τοῦ ι ... καί:
” Hdn. π.μ.λ. Gram. Gr. 946. 8ἦν θεὸς ἢ κρέσσων δή τις: ὀνήσομεθα.
CURFRAG.adespota-002.11
“ἄδηλον: οὔτι μάταν θνατοῖσι φάτις τοιάδε βοᾶται ι ὡς
” Anth. Pal. 12. 96οὐ πάντα θεοὶ πᾶσιν ἔδωκαν ἔχειν.
CURFRAG.adespota-002.12
“καὶ διὰ ταῦτ᾽ οὖν τῆς μὲν κακίας ἡ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψις, τῆς δὲ ἀρετῆς ἡ μεσότης:
” Arist. Eth. Nic. 1106 b 35ἐσθλοὶ μὲν γὰρ ἁπλῶς, παντοδαπῶς δὲ κακοί.
CURFRAG.adespota-002.13
“‘τοῦτο ποιήσας ἓν’ κατὰ τὴν παροιμίαν ‘τῶν ἀδίκων ἔργων δικαιότατον.’
” Suid.τοῦτο ποιήσας
τῶν ἀδίκων ἔργων ἓν τὸ δικαιότατον.
CURFRAG.adespota-002.14
“
” Macar. 8. 39τὸν φρουρὸν φρουρεῖν χρή, τὸν ἐρῶντα δ᾽ ἐρᾶν.
CURFRAG.adespota-002.15
“hoc quoque notandum in enuntiatione pentametri elegiaci; nam plerumque aurem fallit, ut in illo Graeco versu
nam si coniunctim Ἑλλήσποντον enuntiarimus effugerit aurium sensum, ut nequaquam versus esse credatur. ”h(mei=s d' ei)s *(/ellhs po/nton a)peple/omen.
CURFRAG.adespota-002.16Mar. Vict. Gr. Lat. 6. 112.20
“π. πενταμέτρου ἐλεγιακοῦ ἐν πεζῇ λέξει εἰρημένου: ὅμοιον τούτοις:
” Dion. Hal. Comp. 25κοῦραι ἐλαφρὰ ποδῶν ἴχνἐ ἀειράμεναι
CURFRAG.adespota-002.17
“
ἀντὶ τοῦ ὀλίγων δεῖται πρὸς μάθησιν. ”CURFRAG.adespota-002.18Hdn.ap. Moer. 475 （Pierson ）
“τρασιά: ...
” Et. Gud. 256CURFRAG.adespota-002.19
“ἡ τύχη ὥσπερ ποιήτριά τις οὖσα παντοδαπὰ ποιεῖ πρόσωπα, ναυαγοῦ, πτωχοῦ, φυγάδος, ἐνδόξου, ἀδόξου. δεῖ οὖν τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα πᾶν ὅτι ἅν αὕτη περιθῇ καλῶς ἀγωνίζεσθαι: ναυγὸς γέγονας, εὖ τὸν ναυαγόν: πένης ἐξ εὐπόρου, εὖ τὸν πένητα:
” Teles ap. Stob. Fl. 108.82ἄρμενος ἐν μικροῖσι καὶ ἄρμενος ἐν μεγάλοισιν.
CURFRAG.adespota-002.20
“αὕτη τάττεται ἐπὶ τῶν μεταβολὴν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα οἰωνιζομένων. Ἀθήνησι γὰρ ἐν τοῖς γάμοις ἑθος ἦν, ἀμφιθαλῆ παῖδα ἀκάνθας μετὰ δρυΐνων καρπῶν στέφεσθαι καὶ λίκνον ἄρτων πλῆρες περιφέροντα λέγειν: ἔφυγον, κτλ. ἐσήμαινον δὲ ὡς ἀπώσαντο μὲν τὴν ἀγρίαν καὶ παλαιὰν δίαιταν, εὑρήκασι δὲ τὴν ἥμερον τροφήν.” Zenob. Paroem. Gr. 3. 98“π. Αἰσχίνου: ἀνὴρ δὲ γενόμενος τῇ μητρὶ τελούσῃ τὰς βίβλους ἀνεγίγνῳσκες καὶ τἄλλα συνεσκευωροῦ, τὴν μὲν νύκτα νεβρίζων καὶ κρατηρίζων καὶ καθαίρων τοὺς τελουμένους κἀπομάττων τῷ πηλῷ καὶ τοῖς πιτύροις, καὶ ἀνιστὰς ἀπὸ τοῦκαθαρμοῦ κελεύων λέγειν:
ἐπὶ τῷ μηδένα πώποτε τηλικοῦτ᾽ ὀλολύξαι σεμνυνόμενος. ”CURFRAG.adespota-002.21Dem. Cor. 259
“τῷ μὲν γὰρ ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ καὶ παρ᾽ ἄλλου ποιητοῦ μαρτυρεῖται τοῦ εἰπόντος:
” Plat. Prot. 344dαὐτὰρ ἀνὴρ ἀγαθὸς τοτὲ μὲν κακός, ἄλλοτε δ᾽ ἐσθλός.
CURFRAG.adespota-002.22
“πρὸς δέ τινα τῶν καλῶν γεγονότων, Ἀντιφάτην, ὑπερηφάνως αὐτῷ κεχρημένον πρότερον ὕστερον δὲ θεραπεύοντα διὰ τὴν δόξαν, Ὦ μειράκιον, εἶπεν,
” Plut. Vit. Them. 18ὀψὲ μέν, ἀμφότεροι δ᾽ ἅμα νοῦν ἐσχήκαμεν ...
CURFRAG.adespota-002.23
“ταῦτά τε οὖν χρή, ὦ παῖ, συννοεῖν, καὶ εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι οὐ μετ᾽ εὐνοίας γίγνεται, ἀλλὰ σιτίου τρόπον χάριν πλησμονῆς:
” Plat. Phaedr. 241dὡς λύκοι ἄρν᾽ ἀγαπῶσ᾽, ὣς παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί.
CURFRAG.adespota-002.24
“ὥστε οὐκ ὀρθῶς ψέγουσιν οἱ ἐπιτιμῶντες τῷ τοιούτῷ τρόπῳ τῆς διαλέκτου καὶ διακωμῳδοῦντες τὸν ποιητήν, οἷον Εὐκλείδης ὁ ἀρχαῖος, ὡς ῥᾴδιον ποιεῖν εἴ τις δώσει ἐκτείνειν ἐφ᾽ ὁπόσον βούλεται, ἐλεγειοποιήσας ἐν αὐτῇ τῇ λέξει:
καί:ἐπίχαριν εἶδον Μαραθῶνάδε βαδίζοντα,
CURFRAG.adespota-002.25”οὐκ ἄν γ᾽ ἐράμενος ἔπιεν ἐλλέβορον.
CURFRAG.adespota-002.26Arist. Poet. 1458b. 8
“ἔστιν εὐπορῆσαι καὶ ἄλλων γρίφων:
φανερᾷ μὲν οὖν λέγει τῇ Δήλῳ, ἥτις ὑπὸ θαλάσσης περιέχεται, μήτηρ δ᾽ ἡ Λητώ, ἥτις Κοίου ἐστὶ θυγάτηρ, Μακεδόνες δὲ τὸν ἀριθμὸν κοῖον προσαγορεύουσι. ”ἐν φανερᾷ γενόμαν, πάτραν δέ μου ἁλμυρὸν ὕδωρ
ἀμφὶς ἔχει: μήτηρ δ᾽ ἔστ᾽ ἀριθμοῖο πάϊς.
CURFRAG.adespota-002.27Ath. 10. 455d
“π. αἰνίγματος: διαφέρει δὲ ἀλληγορίας ὅτι ἡ μὲν ἀμαυροῦται ἢ λέξει ἢ διανοίᾳ, τὸ δὲ καθ᾽ ἑκάτερον, οἷον:
ἥσσων γὰρ ὁ χείρων, ἀλγήσας πονήσας: ἔστι δὲ ὅτι Χείρων ὁ Κένταυρος ἐξέθρεψε τὸν Ἀχιλλέα: καὶ πάλιν:ἥσσων ἀλγήσας παῖδα τὸν ἐκ Θέτιδος:
CURFRAG.adespota-002.28ἀντὶ τοῦ Αἴας ὁ Τελαμῶνος ἐτελεύτησεν ὅτε τῶν ὅπλων ἀπέτυχε γῆς γὰρ αἴας γίνεται, καταδέσμου τελαμῶνος, ἀγγείων δὲ τῶν ὅπλων. ”γῆς ἔθανεν καταδέσμου ὅτ᾽ ἀγγείων ἀφάμαρτεν:
CURFRAG.adespota-002.29
“οἱ δὲ νυκτερινοὶ βορέαι τριταῖοι πίπτουσιν, ὅθεν ἡ παροιμία λέγεται ὡς:
” Theophr. Vent. 49οὔποτε νυκτερινὸς βορέας τρίτον ἵκετο φέγγος.
CURFRAG.adespota-002.30
“ ... μετὰ δὲ χιόνα καὶ πάχνην νότος, ὅθεν καὶ ἡ παροιμία:
” Theophr. Vent. 50CURFRAG.adespota-002.31
“διὰ τοῦτο καὶ τὰ τῶν ἐν παροιμία λεγομένων πρός τινας τόπους εἰσίν, ὡς περὶ τοῦ ἀργέστου καὶ λιβός, ᾗ χρῶνται μαλίστα περὶ Κνίδον καὶ Ῥόδον:
” Theophr. Vent. 51λὶψ ἄνεμος ταχὺ μὲν νεφέλας, ταχὺ δ᾽ αἴθρια ποιεῖ,
ἀργέστῃ δ᾽ ἀνέμῳ πᾶσ᾽ ἕπεται νεφέλη.
CURFRAG.adespota-002.32
“καὶ ὅλως ἡ τοῦ ἔτους κατάστασις （πρὸς αὔξησιν συμβάλλεται） ... , δἰ ὃ καὶ παροιμιαζόμενοι λέγουσιν ὃτι:
” Theophr. H.P.8.7CURFRAG.adespota-002.33
διὸ λέγεται:εἰ δ᾽ ὁ νότος βορέαν προκαλέσσεται, αὐτίκα χείμων.2
CURFRAG.adespota-002.34”εἰ βορρᾶς πηλὸν καταλήψεται, αὐτίκα χείμων.
CURFRAG.adespota-002.35Arist. Prob. 26. 46
“διὰ τί ὁ νότος, ὅταν μὲν ἐλάττων ἦ, αἴθριός ἐστιν, ὅταν δὲ μέγας, νεφώδης; ... ἢ ὅτι ἐλάττων ἀρχόμενός ἐστιν ... , ἐπὶ τέλει δὲ εἴωθε γίνεσθαι μέγας; διὸ καὶπαροιμάζονται:
” Arist. Prob. 26. 20, 43, 47ἀρχομένου γε νότου καὶ λήγοντος βορέαο.
CURFRAG.adespota-002.36
“διὰ τί λέγεται:
” Arist. Prob. 26. 57μήποτ᾽ ἀπ᾽ ἠπείρου δείσῃς νέφος ἀλλ᾽ ἀπὸ πόντου
χειμῶνος, θέρεος δὲ ἀπ᾽ ἠπείροιο μελαίνης.
CURFRAG.adespota-002.37
“σικύων πρῴων: ὅτι δὲ καλοὶ οἱ πρώϊμοι σικύαι καὶ ἡ παροιμία δηλοῖ:
” Sch. Ar. Pac. 1001ἀρχομένων σικύων καὶ ληγουσῶν κολοκυντῶν.
CURFRAG.adespota-002.38
“διὰ τί λέγεται:
” Arist. Prob. 20. 2μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ᾽ ἔσθιε μήτε φύτευε.
CURFRAG.adespota-002.39
“τέγγε:
” Suid.οἴνῳ πνεύμονα τέγγε, φίλης δ᾽ ἀπέχου Κυθερείης.
CURFRAG.adespota-002.40
“† ωκειῶν:†
” Joan. Dam. ap. Stob. Fl. 4. 230 Mαἰδώς τοι ξυνετοῖσιν ἐπὶ βλεφάροισι κάθηται,
ὕβρις δ᾽ ἀξυνετοῖσι: σοφὸς δέ κε τοῦτο δαείη.
CURFRAG.adespota-002.41
“” Sch. Eur. Andr. 100“ χρὴ δ᾽ οὔποτ᾽ εἰπεῖν οὐδέν᾽ ὄλβιον βροτῶν
πρὶν ἂν θανόντος τὴν τελευταίαν ἴδῃς
ὅπως περάσας ἡμέραν ἥξει κάτω:
”μήποτέ τις βροτὸν ἄνδρα πανόλβιον αὐδήσειε
πρίν κεν ἴδῃ πῶς κεῖνον ἕλοι ποτε πότμος ἀπήμων.
CURFRAG.adespota-002.42Eur. Andr. 100
“εἰ μὲν γὰρ χείρων ὁ κόσμος, χείρων καὶ ὁ δημιουργός: ἀμώμητα δὲ καὶ ἀνεξέλεγκτα τὰ τοῦ θεοῦ, τελειοτάτῃ τέχνῃ καὶ ἐπιστήμῃ δημιουργηθέντα: οὐδὲ γὰρ γυνή, φησί, κτλ.
” Philo Incorr. Mund. 500οὐδὲ γυνὴ τοσσόνδε νόου ἐπιδεύεται ἐσθλοῦ
ὥστε χέρειον ἑλέσθαι ἀμεινοτέρων παρεόντων.
CURFRAG.adespota-002.43
“διὰ ταύτην οὖν τὴν διπλόην καὶ θηρίου γίνεται ἄνθρωπος δυσμεταχειριστότερόν τε καὶ ἀγριώτερον: ἀκούομεν γὰρ σχετλιαζόντων τῶν ποιητῶν ὅτι:
” Themist. Or. 21. 258ὄφιν μὲν ἐν οὔρεσιν ἠδὲ λέοντα
θηρητὴρ ἀΐων τε καὶ εἰσορόων κ᾽ ἀλέοιτο:
γνωστὴ μὲν γὰρ τῶν βουλή, γνωστὸν δὲ νόημα:
ἀνὴρ δ᾽ ἄλλα κέκευθεν ἐνὶ φρεσίν, ἄλλα δὲ βάζει:
5μῦθοι μὲν λεῖοι καὶ μείλιχοι, ἐχθρὰ δὲ ἔργα.
CURFRAG.adespota-002.44
“τὰ δ᾽ ἐν Σπάρτῃ καὶ τὰ παρὰ τοῖς Κρησὶν ἀνδρεῖα μετὰ ἐπιμελείας αἱ πόλεις συνῆγον. διὸ καί τις οὐ κακῶς ἔφη:
” Ath. 5. 186b （p. 405 K）οὐ χρὴ συμποσίοιο φίλους ἀπέχεσθαι ἑταίρους
δηρόν: ἀνάμνησις δὲ πέλει χαριεστάτη αὕτη.
CURFRAG.adespota-002.45
“Σοφοκλῆς δ᾽ ὁ τραγῳδοποιὸς ἤδη γέρων ὢν ἠράσθη Θεωρίδος τῆς ἑταίρας: ἱκετεύων οὖν τὴν Ἀφροδίτην φησί:
” Ath. 13. 592aκλῦθί μευ εὐχομένου, κουροτρόφε, δὸς δὲ γυναῖκα
τήνδε νέων μὲν ἀναίνεσθαι φιλότητα καὶ εὐνήν:
ἡ δ᾽ ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέρουσιν,
ὧν ἰσχὺς μὲν ἀπάμβλυνται θυμὸς δὲ μενοινᾷ.
CURFRAG.adespota-002.46
“ἐὰν δὲ χρόνιος ἡ ἀπουσία γίνηται, καὶ τῆς φιλίας δοκεῖ λήθην ποιεῖν: ὅθεν εἴρηται:
” Arist. Eth. Nic. 1157 b. 13πολλὰς δὴ φιλίας ἀπροσηγορία διέλυσεν.
CURFRAG.adespota-002.47
