previous next
altĭtūdo , dĭnis, f. altus,
I.height or depth (cf. alo, p. a. init.).
I. Height, altitude (syn.: altum, cacumen, culmen, vertex, apex).
B. Trop., height, loftiness: “elatio atque altitudo orationis,Cic. Brut. 17: “fortunae et gloriae,id. Rab. Post. 16: “animi,greatness of soul, nobleness of mind, id. Fam. 4, 13, 7; so Liv. 4, 6 fin.; Gell. 17, 2 et saep.—
II. Depth (syn.: altum, profundum).
A. Lit.: “spelunca infinitā altitudine,Cic. Verr. 2, 4, 48; so id. ib. 2, 5, 27; id. Div. 1, 43: “fluminis,Caes. B. G. 4, 17: “maris,id. ib. 4, 25: “terrae,Vulg. Matt. 13, 5; ib. Marc. 4, 5: “plagae,Cels. 7, 7, § 9.—
B. Trop., depth, extent (eccl. Lat.): “O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei,Vulg. Rom. 11, 33.—Spec., depth of soul, secrecy, reserve, Gr βαθύτης: exercenda est facilitas et altitudo animi, quae dicitur, i. e. a serenity or calmness that conceals the real feelings, Cic. Off. 1, 25, 88.—In mal. part.: “ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,Sall. J. 95, 3: “per illos dies egit altitudine animi,Tac. A. 3, 44; id. H. 4, 86: “altitudines Satanae,deep plots, Vulg. Apoc. 2, 24.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: