Ἀντιφάνης φησί. 21. καὶ τῶν κρεῶν δὲ μοῖραι ἐνέμοντο: ὅθεν ἐίσας φησὶ τὰς δαῖτας ἀπὸ τῆς ἰσότητος. τὰ γὰρ δεῖπνα δαῖτας ἔλεγον ἀπὸ τοῦ δατεῖσθαι, οὐ μόνον τῶν κρεῶν διανεμομένων ἀλλὰ καὶ τοῦ οἴνου:
οὐδ᾽ ἐγκέφαλον: ὤπτα δὲ καὶ τὰς κοιλίας.
οὕτω σφόδρ᾽ ἦν ἀρχαῖος
καί:
ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐίσης. [p. 54]
ἐκ τούτων δ᾽ ἐπείσθη Ζηνόδοτος δαῖτα ἐίσην τὴν
χαῖρ᾽ , Ἀχιλεῦ, δαιτὸς μὲν ἐίσης οὐκ ἐπιδευεῖς.