ἔπειτα ποιεῖ τὴν Σαπφὼ διαλυομένην τὸν γράφον οὕτως:
ἕλκουσι δεῦρο. νεμομένων δὲ πλησίον
αὐτῶν κάθηται λοιδορουμένων τ᾽ ἀεὶ
ὁ δῆμος οὐδὲν οὔτ᾽ ἀκούων οὔθ᾽ ὁρῶν.
ς. ληρεῖς ἔχων. πῶς γὰρ γένοιτ᾽ ἄν, ὦ πάτερ,
ῥήτωρ ἄφωνος; β. ἢν ἁλῷ τρὶς παρανόμων.
καὶ μὴν ἀκριβῶς ᾠόμην ἐγνωκέναι
τὸ ῥηθέν. ἀλλὰ δὴ λέγε. [p. 544]
”
θήλεια μὲν νὺν ἐστι φύσις ἐπιστολή,
βρέφη δ᾽ ἐν αὑτῇ περιφέρει τὰ γράμματα