τοὐλπιανοῦ ἐπιρραπίσαι βουληθέντος αὐτὸν εἰς τιμὴν τοῦ Μυρτίλου, φθάσας ὁ Μυρτίλος ῾ διήχθρευεν γὰρ τῷ Σύρᾠ ἔφη: “
ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε καὶ
πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσὶν ἡδύ γε
νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον. [p. 84]
ἔτι πολλὰ τοῦ Κυνούλκου θέλοντος λέγειν καὶ
φησὶν ὁ Καλλίμαχος. οὐ γὰρ αὐτάρκεις ἡμεῖς ἀμύνασθαι, ὦ Κύνουλκε;
οὐχ ὧδ᾽ ἐμόγησαν
ἐλπίδες ὥστ᾽ ἐχθρῶν συμμαχίαν καλέσαι,
”
ὡς σκαιὸς εἶ κἄγροικος αἰσχροεπῶν ἔα,