Παρμενίσκος δὲ ὁ Μεταποντῖνος, ὥς φησιν Σῆμος ἐν ε᾽ Δηλιάδος, καὶ γένει καὶ πλούτῳ πρωτεύων εἰς Τροφωνίου καταβὰς καὶ ἀνελθὼν οὐκ ἔτι γελᾶν ἐδύνατο. καὶ χρηστηριαζομένῳ περὶ τούτου ἡ Πυθία ἔφη:
ἀχάλιν᾽ ἔχουσι στόματα: κἀς ἀνδρῶν μὲν οὐ
τελοῦσιν ἀριθμόν, ἐν γέλωτι δ᾽ εὐπρεπεῖς., .
νέμουσι δ᾽ οἴκους καὶ τὰ ναυστολούμενα
ἔσω δόμων σῴζουσι.
”
εἴρῃ μ᾽ ἀμφὶ γέλωτος, ἀμείλιχε, μειλιχίοιο