Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 40
Evan T. Sage, Ph.D. and Alfred C. Schlesinger, Ph.D., Ed.

25. dum haec in Macedonia geruntur, L. Aemilius Paulus,¹ prorogato ex consulatu imperio, principio veris in Ligures Ingaunos exercitum² introduxit. [p. 78] [2] ubi primum in hostium finibus castra posuit, legati ad³ eum per speciem pacis petendae speculatum venerunt. [3] neganti Paulo nisi cum deditis pacisci se pacem, non tam id recusabant quam tempore aiebant opus esse, [4] ut generi agresti hominum persuaderetur. ad hoc decem dierum indutiae cum darentur,⁴ petierunt deinde ne trans montes proximos castris pabulatum lignatumque milites irent: culta ea loca suorum finium esse. [5] id ubi impetravere, post eos ipsos montes unde averterant hostem, exercitu omni coacto, repente multitudine ingenti castra Romanorum oppugnare simul omnibus portis aggressi sunt. [6] summa vi totum diem oppugnarunt, ita ut ne efferendi quidem signa Romanis spatium nec ad explicandam aciem locus esset. [7] conferti in portis obstando magis quam pugnando castra tutabantur. sub occasum solis cum recessissent hostes, duos equites ad Cn.⁵ Baebium proconsulem⁶ cum litteris Pisas mittit, ut obsesso per indutias sibi quam primum subsidio veniret. [8] Baebius exercitum M. Pinario praetori eunti in Sardiniam tradiderat: ceterum et senatum litteris certiorem fecit⁷ obsideri a Liguribus L. Aemilium, [9?] et M. Claudio Marcello, cuius proxima inde provincia erat, scripsit ut si videretur ei exercitum e Gallia traduceret in Ligures et L. Aemilium [p. 80] liberaret obsidione. [10] haec sera futura auxilia erant.⁸ Ligures ad castra postero die redeunt. Aemilius cum et venturos scisset et educere in aciem potuisset, intra vallum suos tenuit, ut extraheret rem in id tempus, quo Baebius cum exercitu venire a Pisis posset.