Sophocles, Philoctetes
Francis Storr, Ed.

Ὀδυσσεύς

καίτοι σ᾽ ἐάσω: τῷ δὲ σύμπαντι στρατῷ
λέξω τάδ᾽ ἐλθών, ὅς σε τιμωρήσεται.

Νεοπτόλεμος

1260ἐσωφρόνησας: κἂν τὰ λοίφ᾽ οὕτω φρονῇς,
ἴσως ἂν ἐκτὸς κλαυμάτων ἔχοις πόδα.
σὺ δ᾽, ὦ Ποίαντος παῖ, Φιλοκτήτην λέγω,
ἔξελθ᾽, ἀμείψας τάσδε πετρήρεις στέγας.

Φιλοκτήτης

τίς αὖ παρ᾽ ἄντροις θόρυβος ἵσταται βοῆς;
1265τί μ᾽ ἐκκαλεῖσθε; τοῦ κεχρημένοι, ξένοι;
ὤμοι: κακὸν τὸ χρῆμα. μῶν τί μοι νέα
πάρεστε πρὸς κακοῖσι πέμποντες κακά;

Νεοπτόλεμος

θάρσει: λόγους δ᾽ ἄκουσον οὓς ἥκω φέρων.

Φιλοκτήτης

δέδοικ᾽ ἔγωγε: καὶ τὰ πρὶν γὰρ ἐκ λόγων
1270καλῶν κακῶς ἔπραξα, σοῖς πεισθεὶς λόγοις.

Νεοπτόλεμος

οὔκουν ἔνεστι καὶ μεταγνῶναι πάλιν;

Φιλοκτήτης

τοιοῦτος ἦσθα τοῖς λόγοισι χὤτε μου
τὰ τόξ᾽ ἔκλεπτες, πιστός, ἀτηρὸς λάθρᾳ.

Νεοπτόλεμος

ἀλλ᾽ οὔ τι μὴν νῦν: βούλομαι δέ σου κλύειν,
1275πότερα δέδοκταί σοι μένοντι καρτερεῖν ἢ πλεῖν μεθ᾽ ἡμῶν;

Φιλοκτήτης
παῦε, μὴ λέξῃς πέρα:
μάτην γὰρ ἃν εἴπῃς γε πάντ᾽ εἰρήσεται.

Νεοπτόλεμος
οὕτω δέδοκται;

Φιλοκτήτης
καὶ πέρα γ᾽ ἴσθ᾽ ἢ λέγω.

Νεοπτόλεμος

ἀλλ᾽ ἤθελον μὲν ἄν σε πεισθῆναι λόγοις
ἐμοῖσιν: εἰ δὲ μή τι πρὸς καιρὸν λέγων κυρῶ, πέπαυμαι.

Φιλοκτήτης
πάντα γὰρ φράσεις μάτην.
οὐ γάρ ποτ᾽ εὔνουν τὴν ἐμὴν κτήσει φρένα,
ὅστις γ᾽ ἐμοῦ δόλοισι τὸν βίον λαβὼν
ἀπεστέρηκας, κᾆτα νουθετεῖς ἐμὲ
ἐλθών, ἀρίστου πατρὸς αἴσχιστος γεγώς.
1285ὄλοισθ᾽, Ἀτρεῖδαι μὲν μάλιστ᾽, ἔπειτα δὲ ὁ Λαρτίου παῖς καὶ σύ.

Νεοπτόλεμος
μὴ 'πεύξῃ πέρα:
δέχου δὲ χειρὸς ἐξ ἐμῆς βέλη τάδε.