Sophocles, Philoctetes
Francis Storr, Ed.

Φιλοκτήτης

ἔχοντες, ὡς ἔοικε, σύμβολον σαφὲς
λύπης πρὸς ἡμᾶς, ὦ ξένοι, πεπλεύκατε,
405καί μοι προσᾴδεθ᾽ ὥστε γιγνώσκειν ὅτι
ταῦτ᾽ ἐξ Ἀτρειδῶν ἔργα κἀξ Ὀδυσσέως.
ἔξοιδα γάρ νιν παντὸς ἂν λόγου κακοῦ
γλώσσῃ θιγόντα καὶ πανουργίας, ἀφ᾽ ἧς
μηδὲν δίκαιον ἐς τέλος μέλλοι ποεῖν.
410ἀλλ᾽ οὔ τι τοῦτο θαῦμ᾽ ἔμοιγ᾽, ἀλλ᾽ εἰ παρὼν
Αἴας ὁ μείζων ταῦθ᾽ ὁρῶν ἠνείχετο.

Νεοπτόλεμος

οὐκ ἦν ἔτι ζῶν, ὦ ξέν᾽: οὐ γὰρ ἄν ποτε
ζῶντός γ᾽ ἐκείνου ταῦτ᾽ ἐσυλήθην ἐγώ.

Φιλοκτήτης

πῶς εἶπας; ἀλλ᾽ ἦ χοὖτος οἴχεται θανών;

Νεοπτόλεμος

415ὡς μηκέτ᾽ ὄντα κεῖνον ἐν φάει νόει.

Φιλοκτήτης

οἴμοι τάλας. ἀλλ᾽ οὐχ ὁ Τυδέως γόνος
οὐδ᾽ οὑμπολητὸς Σισύφου Λαερτίῳ,
οὐ μὴ θάνωσι: τούσδε γὰρ μὴ ζῆν ἔδει.

Νεοπτόλεμος

οὐ δῆτ᾽: ἐπίστω τοῦτό γ᾽: ἀλλὰ καὶ μέγα
420θάλλοντές εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ.

Φιλοκτήτης

τί δ᾽; οὐ παλαιὸς κἀγαθὸς φίλος τ᾽ ἐμός,
Νέστωρ ὁ Πύλιος, ἔστιν; οὗτος γὰρ τά γε
κείνων κάκ᾽ ἐξήρυκε, βουλεύων σοφά.

Νεοπτόλεμος

κεῖνός γε πράσσει νῦν κακῶς, ἐπεὶ θανὼν
425Ἀντίλοχος αὐτῷ φροῦδος, ὃς παρῆν, γόνος.

Φιλοκτήτης

οἴμοι, δύ᾽ αὖ τώδ᾽ ἄνδρ᾽ ἔλεξας, οἷν ἐγὼ
ἥκιστ᾽ ἂν ἠθέλησ᾽ ὀλωλότοιν κλύειν.
φεῦ φεῦ: τί δῆτα δεῖ σκοπεῖν, ὅθ᾽ οἵδε μὲν
τεθνᾶσ᾽, Ὀδυσσεὺς δ᾽ ἔστιν αὖ κἀνταῦθ᾽ ἵνα
430χρῆν ἀντὶ τούτων αὐτὸν αὐδᾶσθαι νεκρόν;

Νεοπτόλεμος

σοφὸς παλαιστὴς κεῖνος: ἀλλὰ χαἰ σοφαὶ
γνῶμαι, Φιλοκτῆτ᾽, ἐμποδίζονται θαμά.

Φιλοκτήτης

φέρ᾽ εἰπὲ πρὸς θεῶν, ποῦ γὰρ ἦν ἐνταῦθά σοι
Πάτροκλος, ὃς σοῦ πατρὸς ἦν τὰ φίλτατα;

Νεοπτόλεμος

435χοὖτος τεθνηκὼς ἦν: λόγῳ δέ σ᾽ ἐν βραχεῖ
τοῦτ᾽ ἐκδιδάξω: πόλεμος οὐδέν᾽ ἄνδρ᾽ ἑκὼν
αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺς χρηστοὺς ἀεί.

Φιλοκτήτης

ξυμμαρτυρῶ σοι: καὶ κατ᾽ αὐτὸ τοῦτό γε
ἀναξίου μὲν φωτὸς ἐξερήσομαι,
440γλώσσῃ δὲ δεινοῦ καὶ σοφοῦ, τί νῦν κυρεῖ.