37. qua re, modo mihi vita suppetat, quam ego conabor
ab istorum scelere insidiisque defendere, polliceor hoc
vobis, Quirites, bona fide: rem publicam vigilanti homini,
non timido, diligenti, non ignavo, commisistis.
[101]
ego sum is
consul qui contionem metuam, qui tribunum plebis perhorrescam,
qui saepe et sine causa tumultuer, qui timeam
ne mihi in carcere habitandum sit, si tribunus plebis duci
iusserit? ego cum vestris armis armatus sim, imperio, auctoritate
insignibusque amplissimis exornatus, non horreo in hunc
locum progredi, possum vobis, Quirites, auctoribus improbitati
hominis resistere, nec vereor ne res publica tantis
munita praesidiis ab istis vinci aut opprimi possit. si
antea timuissem, tamen hac contione, hoc populo certe non
vererer. quis enim umquam tam secunda contione legem
agrariam suasit quam ego dissuasi? si hoc dissuadere est
ac non disturbare atque pervertere.
[102]
ex quo intellegi,
Quirites, potest nihil esse tam populare quam id quod ego
vobis in hunc annum consul popularis adfero, pacem, tranquillitatem,
otium. quae nobis designatis timebatis, ea ne
accidere possent consilio meo ac ratione provisa sunt.
non modo vos eritis in otio qui semper esse volueratis,
verum etiam istos quibus odio est otium quietissimos atque
otiosissimos reddam. etenim illis honores, potestates, divitiae
ex tumultu atque ex dissensionibus civium comparari
solent; vos, quorum gratia in suffragiis consistit, libertas in
legibus, ius in iudiciis et aequitate magistratuum, res familiaris
in pace, omni ratione otium retinere debetis.
[103]
nam si
ei qui propter desidiam in otio vivunt, tamen in sua turpi
inertia capiunt voluptatem ex ipso otio, quam vos fortunati
eritis, si in hoc statu quem habetis vestra non ignavia quaesitum,
sed virtute partum, otium tenueritis, Quirites! ego
ex concordia quam mihi constitui cum conlega, invitissimis
eis hominibus qui nos in consulatu inimicos esse et fore
aiebant, providi omnibus, prospexi annonae, revocavi fidem,
tribunis plebis denuntiavi ne quid turbulenti me consule
conflarent. summum et firmissimum est illud communibus
fortunis praesidium, Quirites, ut, qualis vos hodierno die
maxima contione mihi pro salute vestra praebuistis, talis reliquis
temporibus rei publicae praebeatis. promitto, recipio,
polliceor hoc vobis atque confirmo, me esse perfecturum ut
iam tandem illi qui honori inviderunt meo tamen vos
universos in consule deligendo plurimum vidisse fateantur.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.