Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
15. cum de supplemento legionum quae in provinciis erant ageretur, tempus esse a quibusdam
senatoribus subiectum est, quae dubiis in rebus utcumque tolerata essent, ea dempto iam tandem deum
benignitate metu non ultra pati.
[2]
erectis exspectatione patribus subiecerunt colonias Latinas duodecim
quae Q. Fabio et Q. Fulvio consulibus abnuissent
milites dare, eas annum iam ferme sextum vacationem militiae quasi honoris et beneficii causa
habere,
[3?]
cum interim boni oboedientesque socii pro
fide atque obsequio in populum Romanum continuis
omnium annorum dilectibus exhausti essent.
[4]
sub
hanc vocem non memoria magis patribus renovata rei
prope iam oblitteratae quam ira irritata1 est.
[5]
itaque nihil prius referre consules passi, decreverunt
ut consules magistratus denosque principes Nepete,
Sutrio, Ardea, Calibus, Alba, Carseolis, Sora,2 Suessa, Setia, Circeis, Narnia, Interamna—hae namque
coloniae in ea causa erant—Romam excirent;
[6]
iis
imperarent, quantum quaeque earum coloniarum
militum plurimum dedisset populo Romano, ex
quo hostes in Italia essent, duplicatum eius summae
[p. 264]
numerum peditum daret et equites centenos vicenos;3
[7]
si qua eum numerum equitum explere non posset, pro equite uno tres pedites liceret dare; pedites equitesque quam locupletissimi legerentur mitterenturque ubicumque extra Italiam supplemento opus
esset.
[8]
si qui ex iis recusarent, retineri eius coloniae
magistratus legatosque placere, neque, si postularent,
senatum dari priusquam imperata fecissent.
[9]
stipendium praeterea iis coloniis in milia aeris asses
singulos imperari exigique quotannis, censumque in
iis4 coloniis agi ex formula ab Romanis censoribus 10 data—dari autem placere eandem quam populo Romano—deferrique Romam ab iuratis censoribus coloniarum priusquam magistratu abirent.
[11]
ex hoc senatus consulto accitis Romam magistratibus primoribusque earum coloniarum consules cum
milites5 stipendiumque imperassent, alii aliis magis recusare ac reclamare;
[12]
negare tantum militum
effici posse; vix, si simplum ex formula imperetur,
enisuros;
[13]
orare atque obsecrare ut sibi senatum
adire ac deprecari liceret; nihil se quare perire
merito deberent admisisse; sed si pereundum etiam
foret, neque suum delictum neque iram populi
Romani ut plus militum darent quam haberent posse
[p. 266]
efficere.
[14]
consules obstinati legatos manere Romae6 iubent, magistratus ire domos7 ad dilectus habendos: nisi summa militum quae imperata esset Romam adducta, neminem iis senatum daturum.
[15]
ita praecisa spe senatum adeundi deprecandique dilectus
in iis duodecim coloniis, per- longam vacationem
numero iuniorum aucto, haud difficulter est perfectus.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.