Hide browse bar
Your current position in the text is marked in blue. Click anywhere in the
line to jump to another position:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
42. tum de legatis Philippi et Carthaginiensium actum.
[
2]
priores Macedonas introduci placuit;
quorum varia oratio fuit,
partim purgantium quae
questi erant missi ad regem ab Roma legati de populatione sociorum,
partim ultro accusantium quidem et
socios populi Romani,
[
3?]
sed multo infestius M.
Aurelium,
quem ex tribus ad se missis legatis dilectu
habito substitisse et se bello lacessisse contra foedus et
saepe cum praefectis suis signis conlatis pugnasse,
[
4?]
partim1 postulantium ut Macedones duxque eorum Sopater,
qui apud Hannibalem mercede militassent,
[p. 524]
tum capti2 in vinclis essent,
sibi restituerentur.
3
[
5]
adversus ea M.
Furius,
missus ad id ipsum ab Aurelio ex Macedonia,
disseruit Aurelium relictum,
ne socii populi Romani fessi populationibus vi atque iniuria ad
regem deficerent;
finibus sociorum non excessisse;
[
6]
dedisse operam ne impune in agros eorum populatores
transcenderent.
sopatrum ex purpuratis et propinquis regis esse;
eum cum quattuor milibus Macedonum et pecunia missum nuper in Africam esse
Hannibali et Carthaginiensibus auxilio.
[
7]
De his rebus
interrogati Macedones cum perplexe responderent,
nequaquam ipsi simile4 responsum tulerunt:
bellum quaerere regem et,
si pergat,
propediem inventurum.
[
8]
dupliciter ab eo foedus violatum,
et quod sociis
populi Romani iniurias fecerit ac5 bello armisque lacessiverit,
et quod hostes auxiliis et pecunia iuverit.
[
9]
et P.
Scipionem recte atque ordine fecisse videri et facere,
quod eos qui arma contra populum Romanum ferentes capti sint hostium numero in vinclis habeat,
et M.
Aurelium e re publica facere,
[
10?]
gratumque id
senatui esse quod socios populi Romani,
quando iure
foederis non possit,
6 armis tueatur.
[
11]
cum hoc tam tristi responso dimissis Macedonibus,
[p. 526]
legati Carthaginienses vocati.
quorum aetatibus7 dignitatibusque conspectis—
nam longe primi civitatis erant—
tum pro se quisque dicere vere de
pace agi.
[
12]
insignis tamen inter ceteros Hasdrubal erat
—
Haedum populares cognomine appellabant—,
pacis
semper auctor adversusque factioni Barcinae.
[
13]
eo
tum plus illi auctoritatis fuit belli culpam in paucorum
cupiditatem ab re publica transferenti.
[
14]
qui cum
varia oratione usus esset,
nunc purgando crimina,
nunc quaedam fatendo,
ne impudenter certa negantibus difficilior8 venia esset,
nunc monendo etiam patres conscriptos ut rebus secundis modeste ac moderate
[
15?]
uterentur—
si se atque Hannonem audissent Carthaginienses et tempore uti voluissent,
daturos fuisse
pacis condiciones quas tunc peterent.
raro simul
hominibus bonam fortunam bonamque mentem dari;
[
16]
populum Romanum eo invictum esse quod in secundis
rebus sapere et consulere meminerit.
et hercule
mirandum fuisse,
si aliter faceret.
9
[
17]
ex insolentia quibus nova bona10 fortuna sit inpotentes laetitiae insanire;
populo Romano usitata ac prope iam obsoleta ex victoria gaudia esse,
ac plus paene parcendo victis quam vincendo imperium auxisse.
[
18]
ceterorum miserabilior oratio fuit,
commemorantium11 ex quantis opibus quo reccidissent Carthaginiensium res:
[p. 528] nihil iis qui modo orbem prope terrarum12 obtinuerint13 armis superesse praeter Carthaginis moenia;
his inclusos non terra,
[
19?]
non mari quicquam sui iuris cernere;
urbem quoque ipsam ac penates ita habituros,
14 si non in ea15 quoque,
quo nihil ulterius sit,
saevire populus Romanus velit.
16
[
20]
cum flecti misericordia patres appareret,
senatorum17 unum infestum perfidiae Carthaginiensium succlamasse ferunt per quos deos foedus icturi essent,
[
21]
cum eos per quos ante ictum esset fefellissent. “
per eosdem”
inquit Hasdrubal, “
quoniam tam infesti sunt foedera violantibus.”