Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 42
Evan T. Sage, Ph.D. and Alfred C. Schlesinger, Ph.D., Ed.

31. senatus consultum inde factum est ut consules inter se provincias Italiam et Macedoniam compararent sortirenturve; cui Macedonia obvenisset, ut is regem Persea quique eius sectam secuti essent, nisi populo Romano satisfecissent, bello persequeretur. [2] legiones quattuor novas scribi placuit, binas singulis consulibus. id praecipui¹ provinciae Macedoniae datum quod, cum alterius consulis legionibus² quina milia et duceni pedites ex vetere instituto darentur in singulas legiones, in Macedoniam sena milia peditum scribi iussa, equites treceni aequaliter in singulas legiones. [3] et in sociali [p. 382] exercitu consuli alteri auctus numerus: sedecim milia³ peditum octingentos equites, praeter eos quos Cn. Sicinius duxisset, sescentos equites, in Macedoniam traiceret. [4] Italiae satis visa duodecim milia sociorum peditum, sescenti equites. illud quoque praecipuum datum sorti Macedoniae, ut centuriones militesque veteres scriberet quos vellet consul usque ad quinquaginta annos. [5] in tribunis militum novatum eo anno propter Macedonicum bellum, quod consules ex senatus consulto ad populum tulerunt, ne tribuni militum eo anno suffragiis crearentur, sed consulum praetorumque in iis faciendis iudicium arbitriumque esset. [6] inter praetores ita partita imperia: praetorem, cuius sors fuisset ut iret quo senatus censuisset, [7] Brundisium ad classem ire placuit, atque ibi recognoscere⁴ socios navales, dimissisque si qui parum idonei essent, supplementum legere ex libertinis et dare operam ut duae partes civium Romanorum, tertia sociorum esset. [8] commeatus classi legionibus ut ex Sicilia Sardiniaque⁵ subveherentur, praetoribus, qui⁶ eas provincias sortiti essent, mandari placuit ut alteras decimas Siculis Sardisque imperarent, quod⁷ frumentum ad exercitum in Macedoniam portaretur. [9] Siciliam C. Caninius Rebilus est sortitus, L. Furius Philus Sardiniam, L. Canuleius Hispaniam,⁸ C. Sulpicius Galba urbanam iurisdictionem L. Villius⁹ [p. 384] Annalis inter peregrinos; C. Lucretio Gallo, quo¹⁰ senatus censuisset sors obvenit.