Indicative
The indicative is the usual mood of ordinary statement. Most independent clauses are in the indicative. AG 437 Clauses with “cum” take the indicative when the “cum-”clause says when the main clause happens or happened. AG 545- “Helvetii fere cotidianis proeliis cum Germanis contendunt, cum ipsi in eorum finibus bellum gerunt.” Caesar, BG 1.1
“Tu solebas
meas esse aliquid putare nugas
iam tum cum ausus es unus Italorum
omne aevum tribus explicare chartis.
”- “Mimi ergo iam exitus, non fabulae, in quo cum clausula non invenitur, fugit aliquis e manibus, dein scabilla concrepant, aulaeum tollitur” Cicero, Cael. 65
- “Si pacem populus Romanus cum Helvetiis faciet, in eam partem ibunt atque ibi erunt Helvetii.” Caesar, BG 1.13.
“Cenabis bene, mi Fabulle, apud me
paucis, si di te favent diebus,
si tecum attuleris bonam atque magnam
cenam.
”- “Non iubeo, sed, si me consulis, suadeo.” Cicero, Catil. 1.13
“Equidem per litora certos
dimittam et Libyae lustrare extrema iubebo,
si quibus eiectus silvis aut urbibus errat.
”
- “Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae.” Caesar, BG 1.1
- “Passer mortuus est, quem plus illa oculis suis amabat.” Catullus 3.3-5