2.to tear in pieces, rend, Dem.:—Mid., κατερρήξαντο τοὺς κιθῶνας they rent their coats, Hdt.
3.in Soph. Ant. 675 τροπὰς καταρρήγνυσι [ἡ ἀναρχία] breaks up armies and turns them to flight.
II.Pass., aor2 κατερράγην [α^], with perf. act. κατέρρωγα: — to be broken down, to be thrown down and broken, Hdt.
2.to fall or rush down, to break or burst out, of storms, id=Hdt.; of tears, Eur.:—metaph., ὁ πόλεμος κατερράγη Ar.
3.to be broken in pieces, Αἴγυπτος μελάγγαιός τε καὶ κατερρηγμένη with black and crumbling soil, Hdt.
3
4
I.to dash down, break in pieces, τοὺς λοιπούς κατήραξεν ἐς τὸν Κιθαιρῶνα drove them shattered to Cithaerae, Hdt.; τὸ στράτευμα κατηράχθη εἰς τὰ τειχίσματα Thuc.
II.intr. to fall down, fall headlong, Plut.
