I.a pleader, advocate (in a contemptuous sense in distinction from orator; cf. Burm. Petr. 46, 7): “in somnis videmur ... Causidici causas agere,” Lucr. 4, 966: “litium advocatus,” Quint. 12, 1, 25 Spald.; “connected with proclamator and rabula,” Cic. de Or. 1, 46, 202; cf. id. Or. 9, 30; Suet. Claud. 15; Tac. Or. 1 al.; “with praeco,” Juv. 6, 439; Petr. 46, 7; App. Mag. p. 305, 20; Cod. Th. 2, 10, 1 sqq.
causĭdĭcus (causs- ), i, m. causadico,