previous next
călămĭtōsus , a, um, adj. calamitas.
I. Act., that causes great damage or loss, ruinous, destructive.
B. Trop., destructive, disastrous, ruinous, pernicious, calamitous: “acer bissimum et calamitosissimum bellum,Cic. Phil. 11, 13, 34: “hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est,id. Off. 3, 12, 49: “exitus hujus calamitosissimi belli,id. Fam. 6, 21, 1: “fuga patriae calamitosa,id. Div. 1, 28, 59: “plebi incendium,Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, *Suet. Calig. 23: “quid hac clade tristius? quid calamitosius?Flor. 3, 18, 15.—
II. Pass., suffering great damage, exposed to injury, unfortunate, miserable, unhappy.
A. Lit.: “loca,Cato, R. R. 35, 1; 1, 2: “agri vectigal,Cic. Agr. 2, 29, 80: “hordeum,Plin. 18, 7, 18, § 79.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: