previous next
con-scĭus , a, um, adj. scio,
I.that knows something in company with others or by himself, knowing with others or self-knowing (freq. in all periods and species of composition).
I. Knowing or conscious of something with another, privy to; and subst., a (male or female) participant in a thing, an accessory, accomplice, confidant, etc.; constr. with the gen., dat., in, and de aliquā re, an obj.- or rel.-clause, or absol. (cf. Rudd. II. p. 71).
(δ). With de: “addit ad extremum, se audisse a Curione his de rebus conscium esse Pisonem,Cic. Att. 2, 24, 3; cf. conscientia, II. A. β.— (ε) With rel.-clause: “multis consciis quae gereretur,Nep. Dion, 8, 4.—(ζ) Absol.: “nec mihi conscius est ullus homo,Plaut. Rud. 4, 2, 21; id. Truc. 1, 1, 40; cf.: “fac me consciam,id. Cist. 2, 3, 46; Ter. Heaut. 1, 1, 69; Cic. Att. 2, 24, 1; cf. Nep. Milt. 3, 6; Quint. 5, 7, 37; Tac. A. 1, 5; Hor. C. 3, 6, 29.—Poet.: “cetera nox et nos et turris conscia novit,Ov. H. 18, 105: “silva,id. M. 2, 438: “rubor,Cat. 65, 24 al.—Hence, subst.: conscĭus , i, m., of those who are participants in a crime, conspiracy, etc., a partaker, jointconspirator, accessory, accomplice, confidant, etc., Nep. Dion, 9, 1; Quint. 4, 2, 48; 9, 2, 81 sq.; Suet. Dom. 10: “consciorum nomina exponere,Curt. 8, 6, 24: “Othonis,Tac. H. 1, 39 al.: “se (sacerdotes Germanorum) ministros deorum, illos (equos) conscios putant (sc. deorum),id. G. 10.—
II. With sibi, knowing something in one's self, conscious of.
A. In gen., in a good and bad sense.
(β). With dat.: “sibi factis mens,Lucr. 3, 1018.—
(γ). With in: “nuila sibi turpi in re,Lucr. 6, 393.—
(δ). With acc. and inf. as object, Ter. Ad. 3, 2, 50: etsi mihi sum conscius, numquam me nimis cupidum fuisse vitae, Cic. Tusc. 2, 4, 10; Quint. 12, 11, 8.—(ε) With rel.- or subj.-clause: “cum sibi conscius esset, quam inimicum deberet Caesarem habere,Hirt. B. G. 8, 44 fin.—With adv.: “mulieres male sibi consciae,Just. 2, 5, 7.— Absol.: “ego pol, quae mihi sum conscia, hoc certo scio, etc.,Ter. Eun. 1, 2, 119: “conscia mens ut cuique sua est, etc.,Ov. F. 1, 485.—Poet.: “virtus,Verg. A. 12, 668.— Constrr. analogous to the Greek: conscius sum mihi benefacienti and benefaciens (σύνοιδα ἐμαυτῷ πεποιηκότι or ποιῶν), are mentioned by Prisc. p. 1205 P., as much used earlier, but without exs. in proof.—
B. In partic., conscious to one's self of wrong (rare, and mostly poet.): “nihil est miserius quam animus hominis conscius,Plaut. Most. 3, 1, 13: “animus,Lucr. 4, 1131; Sall. C. 14, 3; Sen. Hippol. 496.—Poet.: “vultus,Sen. Herc. Fur. 692.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: