previous next
-disco , dĭdĭci, 3,
I.v. a., to unlearn, to forget, sc. what one has learned (rare, but class.).
(α). With acc.: “qui, quod didicit, id dediscit,Plaut. Am. 2, 2, 56; cf.: “multa oportet discat atque dediscat,Cic. Quint. 17 fin.; so, “haec verba,id. Brut. 46, 171; cf. id. de Or. 3, 24, 93: nomen disciplinamque populi Romani, * Caes. B. C. 3, 110: “sermonem,Quint. 1, 1, 5: “cordaque languentem dedidicere metum,Claud. Praef. Rapt. Pros. 1, 10: dedidicit jam pace ducem, has unlearned the general, i. e. lost his military character, Luc. 1, 131: “dedisce captam,Sen. Troad. 887.—Prov.: “dediscit animus sero quod didicit diu,id. ib. 631.—
(β). With inf.: “(eloquentia) loqui dedisceret,Cic. Brut. 13, 51; “so loqui,Ov. Tr. 3, 14, 46: “amare,id. R. Am. 297 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: